دوره 3، شماره 2 - ( تابستان 1398 )                   جلد 3 شماره 2 صفحات 24-7 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Taqi Atayi M, Bahrololumi F, Mashkour M, Azimi M. Contribution to the Understanding of the Iron Age III of Fars based on the Absolute Datings from Tappeh Qasrdasht. Archeology 2019; 3 (2) :7-24
URL: http://archj.richt.ir/article-10-296-fa.html
عطائی محمدتقی، بحرالعلومی فرانک، مشکور مرجان، عظیمی مولودسادات. جستاری در گاهنگاری عصر آهن 3 فارس برپایۀ تاریخگذاری هایی مطلق از تپۀ قصردشت. مجله باستان شناسی. 1398; 3 (2) :7-24

URL: http://archj.richt.ir/article-10-296-fa.html


1- دانشگاه مونیخ
2- پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
3- مرکز ملی پژوهش های علمی فرانسه
4- پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری
چکیده:   (2557 مشاهده)
چهارچوب منطقه  ای گاهنگاری فارس با تحقیقات لویی واندن برگ در آغاز دهۀ 1950 میلادی پی  ریزی شد. با ادامۀ پژوهش ها، چند وقفۀ فرهنگی در تسلسل آن نمایان گشت. یکی از وقفه  های فرهنگی در این گاهنگاری، مربوط به میان مرحلۀ تیموران الف و دورۀ هخامنشی است که در حدود 300 سال (از حدود 900 تا 600 پ  م.) تخمین زده شده است. کوشش در جهت پوشش این وقفۀ فرهنگی از آن نظر که همزمان با ورود ʼپارسیان نخستینʻ به فارس بوده، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. دربارۀ ʼپارسیان نخستینʻ، فرض بر آن بوده که چون آنان قبایلی چادرنشین می بوده اند، بنابراین کشف استقرارگاه های آنها آسان نخواهد بود. برای نخستین بار با کاوش های انجام گرفته در تپۀ قصردشت، موادی از این برهۀ فرهنگی کشف شده که پیشتر از وجود آنها بی اطلاع بودیم. در این مقاله، دربارۀ تاریخگذاری مطلق (رادیو کربن-ترمولومینسانس) گونه  های سفالی مکشوفه از تپۀ قصردشت بحث شده و نشان داده می شود که سفال  های نویافته از این تپه، می تواند وقفۀ فرهنگی میان مرحلۀ تیموران الف و دورۀ هخامنشی را پوشش دهد.
 
متن کامل [PDF 5079 kb]   (1553 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: اموال فرهنگی
دریافت: 1399/4/14 | پذیرش: 1398/10/10 | انتشار: 1398/10/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.